Tijdens dit schooljaar lichten we elke twee maanden een paragraaf uit onze visietekst toe. Kristof Wuyts, leraar godsdienst op onze school, zal hiervoor telkens een opiniestuk schrijven. Aan de start van het schooljaar zetten we graag de waarde geborgenheid in de kijker.

… groeien tot weerbare mensen met een positief en realistisch zelfbeeld.

Daarom zijn we een warme school. We willen dat iedereen zich thuis voelt. Zo kunnen wij kinderen en jongeren vormen die zich emotioneel uiten, betrokken zijn, meevoelen en delen.

Laatst zat ik naar een filmpje op het internet te kijken van een kat die in een veel te kleine doos probeerde te kruipen. Ik merkte dat er op datzelfde wereldwijde web veel van dergelijke filmpjes terug te vinden zijn. Waarom kijken mensen zo graag naar katten die in te kleine dozen kruipen?

Dit komt omdat wij, net zoals katten, thigmofielen zijn. We zoeken geborgenheid. Aanraking maakt ons gelukkig. ’s Avonds gezellig met een dekentje een boek lezen of naar een leuke serie kijken. De herfst leent zich hier perfect voor.

Als we het welbevinden op onze school ernstig nemen, moeten we dus ook voor die geborgenheid zorgen. Het dekentje dat ons de nodige warmte en bescherming geeft, mag echter niet verstikkend werken.

Het ambigue karakter van dekentjes wordt mooi weergegeven door het kunstwerk van Berlinde De Bruyckere. We zien een bedje met teveel dekentjes onder een schilderij van Maria met kindje Jezus. Warmte en verstikking. Geborgenheid en loslaten. Opvoeden als een moeilijke evenwichtsoefening.

Meneer Wuyts